مقایسه اثر آموزش مبتنی بر سناریو با روش سخنرانی بر آگاهی و نگرش تکنسین‌های اورژانس پیش‌بیمارستانی شهر قم در برخورد با مصدومین ترومای قفسه سینه

زمینه و هدف: آموزش یکی از ارکان اساسی توسعه توانمندی‌ها، مهارت‌ها و شایستگی‌ها در بخش‌های مختلف جامعه است و ضرورت استفاده از روش‌های نوین آموزشی با توجه به تغییرات سریع نیازهای جوامع احساس می‌شود. این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش سخنرانی با سناریو بر میزان آگاهی و نگرش تکنسین‌های اورژانس فوریت‌های پزشکی در برخورد با بیماران ترومای قفسه سینه انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق نیمه‌تجربی تصادفی سازه‌شده، 160 نفر از تکنسین‌های شاغل در مرکز فوریت‌های پزشکی استان قم شرکت کردند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به دو گروه آموزش مبتنی بر سناریو و سخنرانی تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز از دو گروه به‌وسیله پرسشنامه آگاهی و نگرش قبل و بعد از مداخله به دست آمد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل، تی زوجی و آزمون کای‌اسکوئر یا فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در روش آموزشی مبتنی بر سناریو، میانگین آگاهی (001/0p<) و نگرش (001/0p<)، به‌طور معنی‌داری افزایش داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر آموزش مبتنی بر سناریو و نقش آن در استفاده از قابلیت‌های فکری یاد گیرنده و خلاقیت آنها، به‌نظر می‌رسد آموزش مبتنی بر سناریو می‌تواند یک جایگزین مناسب برای روش‌های آموزشی سنتی باشد.